Diervriendelijkheid

 In navolging van de term ‘duurzaam’ is er nog een fenomeen wat mede onze gedomesticeerde varkentjes bezighoudt. Niet alleen Knorrie en zijn vriendjes, maar ook lotgenoten als Koes en Paards en Kips enzovoorts. Een woord dat een extra dimensie heeft gekregen door het toetreden van de ‘Partij voor de Dieren’ tot de tweede kamer. Ons aller heersende genootschap van mensen die het beter weten dan wij. Oneindig wijs als zij zijn zorgen de dames en heren voor belangrijke kadertjes, waarbinnen wij ons dienen te bewegen, zodat er geen wanorde in de chaos (uuuhh, oepsch, orde natuurlijk) kan ontstaan.

 Blijdschap tekende ons roze vriendje dat eindelijk zonder extreme zorgen het einde kon afwachten. Het rustige kabbelende leventje van het duurzaam stukje vlees op pootjes (met krulstaart) hoefde niet bang te zijn voor onnodig leed. Nee, naast het scharrelvierkantecentimetertje (EU-voorgeschreven uiteraard) plus de nodige ‘vrije uitloop’ maakte Knorrie een grote kans te promoveren tot viergranenscharrelvarken. En wat was er nu meer te wensen binnen zijn gevulde leven van iets minder dan een jaar. En wat niet weet dat niet deert: varkensvriendjes en vriendinnetjes verdwenen in de stapelvrachtwagen en ze kwamen nooit meer terug. Hoe, wat, waarom wist hij niet en deerde ook niet. Tot de Partij voor de Dieren.

 Ondanks algemene aannames krijgen varks ook wel eens iets mee van de hedendaagse politiek. Net als kips, paards en koes. En dus blijven de afschuwelijke beelden van gans’s die volgestouwd worden op een onganse manier als nachtmerrie in het knorrebreintje hangen. Maar, zoals gezegd, er is hoop. En wel in de vorm van het ‘diervriendelijk’ slachten. Knorrie blij, want hij gaat niet dezelfde lijdensweg volgen als Gansje. Kips, paards en koes maken vreugdevolle rondedansjes en doen hun uiterste best niet tegen soortgenoten aan te botsen. De vrije uitloop scharrel stapel beesten rennen naar buiten, weer naar binnen, weer naar buiten, weer naar binnen en iedere twee stappen draaien ze weer om en beginnen opnieuw. En dan ontstaat er kortsluiting.

 Diervriendelijk slachten… Eerst verdoven dan afmaken… Klinkt als een mens die voor een vuurpeloton wordt gezet en vervolgens de vraag krijgt ‘wilt u dit onder verdoving meemaken of gaan we er zo mee door?’. Schouderklopje in Texas voor de gevangene die op Death Row aan de beurt is: ‘Jonguh, maak je niet druk! ’t Is voorbij voor je het door hebt en je voelt er niets van!’ En dus is ook Knorrie gerustgesteld. Driekwart jaar voorbij, rustig de stapelvrachtwagen in en wachten op het bedwelmende middeltje (wat er daarna allemaal gebeurt met haken, lopende banden, messen, zagen en wat dies meer zij laten we hier maar even achterwege).

 En toch. Zouden de varks, kips, paards en koes staan te juichen nu ze weten dat het allemaal zachter kan? Zouden ze denken: ‘Joepie, ik ben een stukje vlees in wording ter meerdere eer en glorie voor de mensheid, maar gelukkig merk ik niets van mijn einde!’ En stel een varkentje is religieus ingesteld en wil juist ritueel onverdoofd geslacht worden, wat dan? Bestaat er een keuzemogelijkheid? U wordt uit de vrachtwagen geleid en kunt kiezen uit deur 1 en 2? Net als bij de tandarts, links zonder verdoving, rechts met (of andersom afhankelijk van de politieke voorkeur).

 Maar alle gekke kips op een stokje. Het komt allemaal uit een goed hart. De beste bedoelingen voor ons vee en het volk des aardbols leren dat er wat respect dient te zijn voor het leven en wat het ons geeft. Maarrrrrrrrrrr (rollende r), moet dat dan met woorden als ‘diervriendelijk’, ‘mensvriendelijk’ en ‘kind-vrouw-man-vriendelijk’? Klinkt als een UNICEF die tegen dictatoriale staten ageert en als argument gebruikt dat de tegenstander niet op een ‘humane’ manier afgemaakt wordt.

 ‘Meneer, ik zou u vriendelijk willen verzoeken plaats te nemen in deze stoel. De prik die u krijgt kan ietwat vervelend aanvoelen, maar als het teveel pijn doet, geeft u alstublieft een gil. Hierna wordt u loom en zal u langzaam in ‘slaap’ vallen. Kunt u dit naar tevredenheid accepteren?’

 ‘Klinkt geweldig! Ik vind het waanzinnig klantvriendelijk, de wijze waarop u met deze situatie omgaat. Deden meer landen dat maar. Ik ken vrienden overzees die worden met een blinddoek opgesteld en afgeschoten. Barbaars gewoon.’

 ‘Wij willen de gemeenschap en de wereld dienen. UNICEF staat bij ons hoog in het vaandel.’

 

 En zo zien wij de uitgang van een stapelvrachtwagen voor ons, waar Knorrie een aai over het bolletje krijgt van een man met bebloed schort. ‘Rustig maar beestje, is allemaal voorbij voor je het door hebt en je voelt er absoluut niets van.’ ‘Knor, maar dat gegil rechts dan, knorrr?’ ‘Oooh dat, geen zorgen, dat zijn de religieuze varks, die kiezen er bewust voor.’ ‘Pfoeh, dan is het goed knorrrr’ en de kleine pootjes dribbelen enthousiast naar binnen om een dosis te nemen van een obscuur goedje. Zomaar een klein jaar op gewacht en hatseflats, zo prettig.

 

 Slachten blijft slachten, afmaken afmaken, niets dier- of mensvriendelijks aan. Dus gebruik de woorden die er bij horen. Straks komen er nog termen als diervriendelijke vrije uitloop varks in stapelstallen (is ook nodig, want daarvoor waren er geen regeltjes en liep varkje rustig naar buiten en iiiieeeeehhhh, kletterde een meter of twintig van de vierde verdieping naar beneden en splat, plat. Meneer boer kon hier niets aan doen want de regeltjes schreven alleen de oppervlakte voor en niet de hoogte, dussssss….). En gezien de vergrijzing mogen we ons al hoeden voor de begrippen die zullen ontstaan met betrekking tot bejaarden: stapeltehuis, bejaardentoren, instantcremaopvangbak (voor de verwarden die vrije uitloop-bejaarde denken te zijn, over het balkon heen stappen en woesh normaal op straat kukelen, maar nu efficient en biologisch verantwoord afgevoerd kunnen worden).

 

 Dus bij deze de oproep: wees duidelijk! Zeg tegen varks, kips, paards en koes: ‘Jongens, ’t is ruk, jullie gaan hartstikkene dood, worden opgevreten en uitgescheten, maar we doen ons best om het korte leventje dat jullie hebben wat aangenamer te maken en het einde iets minder gevoelig. Mooier kunnen we het niet maken, maar misschien leert den mensch dan te beseffen dat vroegaaaaaaaahhh het filetlapje niet per miljoen uit een fabriek denderde, maar dat er gewoon nog achter aan gehold moest worden.’