't Is net Sinterklaas, maar dan anders...

Ik zie dat het negen maanden geleden is dat ik hier voor het laatst iets heb neergezet. En laat dat nu net aanleiding zijn om een klein ezelsbruggetje te maken naar iets dat schijnbaar na een dergelijke periode veel voorkomt. Maar wel iets dat lang onbesproken is geweest. Gelukkig leven we in de 21ste eeuw en na gevleugelde maandverbandjes, die het leed dat ongesteldheid heet tot een waar genot maken, zijn we doorgeschoten naar glimlach tampons (niet te verwarren met de jeukpoeder bevattende), fitness en circus inlegkruisjes naar ultravederlight, waarbij vrouwlief vol overgave en gelukzalig des ochtends het bed in springt naast manlief om hem begripvol aan te laten horen dat er de komende week geen sex zal zijn. Ten minste afhankelijk van de al dan niet aanwezige fetish binnen de relatie.
Het leven lijkt soms een groot ezelsbruggetje, want nu wil het toeval dat er mensen zijn met tv programma's, waarbij het nodig geacht wordt zelf te ontdekken of men gevoelig is voor een specifieke fetish of niet. Van voeten likken tot rubberen 'verstik' outfits of lederen riempjes in het kader van 'pijn is fijn'. Dit uiteraard in gedeeltelijk of geheel ontklede toestand, waardoor ik de volgende brug overezel. Binnen al dit natuurlijke geweld ontstaat het beeld van heerlijk ontspannen in een warme ruimte, zweten zonder gedwongen te zijn tot een ontlading en heerlijk in kruiden en bronnetjes dobberen. De term is wellness, ook heel 21ste eeuws en vindt plaats in een gelegenheid met allemaal naakte mensjes. Maarrrrrr... ik durf er niet meer heen... (let op de puntjes, tevens een uiting van sociale communicatie binnen de moderne gemeenschap).
Voornoemde programma's worden namelijk voor, na of eventueel tussendoor vergezeld van commerciële uitingen. Doorgaans onschuldig, want is om centjes te verdienen en dat hoort er nu eenmaal bij. Echter blijkbaar is de vaginabeschermvrouwvrolijkmaakonderhoudsmarkt nog lang niet verzadigd. Wanneer het begonnen is weet ik niet, maar iedere keer dat ik een naakte vrouw rond zie lopen ongeacht uiterlijk, voorkomen, uitstraling, ras, kleur, geloof, verbouwd of half, kan  ik me niet meer aan het beeld van over datum kaas onttrekken. Voorzien van groene plekjes met vele, vele dunne draadjes, die zich langzaam over het oppervlak verspreiden. Net zo lang tot het geheel een donzig uiterlijk krijgt, wat doorgaans lieflijk zou zijn, ware het niet dat er een megastank bij hoort. De keuze om de koelkast dicht te laten en een nieuwe te kopen lijkt dan makkelijker te maken. Dat zal ook de  reden zijn dat er soms mensen dagen lang in huis liggen te vergaan, omdat de buren denken dat de koelkastdeur net open is gedaan en ach ja, het is ook maar een man alleen.
Ergens kwam op een dag het hygiënische doekje voorbij ten behoeve van de intieme delen, waardoor de vrouw zich spontaan mega zelfverzekerd voelde. En ook nog in handige meeneemverpakking. Niets mis mee, dan weet je tenminste dat als je een leuke ontmoeting met bijhorende gevolgen hebt en er zit iets dergelijks in de handtas, ze in ieder geval schoon ende proper is. Maar dit werd snel gevolgd door een ander fenomeen. De vrouw heeft last van schimmel. Schimmel? Yep, schimmel. En dan dus niet het onvolprezen daklopende paard van de oude man in december, maar andere (ik weet ook niet welke biologische variaties er zijn, maar... (altijd drie, goed in de gaten houden) dat wil ik ook niet weten.
Om deze schimmel te bestrijden zijn er volgens de laatste methodes handige capsules, die men in kan brengen. Uiteraard weer verteld door een prachtige vrouw van in de veertig met een grijns waar de EO-jongeren nog een puntje aan kunnen zuigen. Alles in haar leven is opgelost. De nakende overgang geen duistere grens der ellende meer. Voorheen geholpen door bloedlekverhinderende maatregelen in verschillende diktes, vormen en absorberende vermogens mag ze nu gebruik maken van de handige capsule, waardoor de donzige draadjes geen kans krijgen. Er zijn ook andere vormen, maar het beeld wat gecreëerd is heeft mij dit doen vergeten.
Probleem is nu dat, wanneer ik naar de sauna wil, de neiging heel groot is om een rugzak met capsules mee te nemen. Dit om te voorkomen dat het beeld van de koelkast het moment van ontspanning wegneemt. Bij ieder meer of minder geschoren vrouwelijk lichaamsdeel in alle vormen van verschijning zie ik talloze draadjes een weg naar buiten zoeken. Schaamhaar lijkt niet meer op schaamhaar en schaamlippen, strak, rimpelig of uit gelubberd lijken allen op een variant van de schimmelus infectius. De enige gedachte die nog in me opkomt is: daar moet een capsule in, daar moet een capsule in.
Het logische gevolg is dat ik niet meer naar de sauna kan. Het beeld van donzige, groene en witte draderigheid plus de geur van de openstaande koelkast maken dat ik mij niet in zou kunnen houden. En als ik dwangmatig allemaal capsules in vrouwen ga lopen duwen op dees intieme plekken blijkt in ene dat de gelukzaligheid niet meer aanwezig is. Nee, normaal er naar kijken zit er niet meer in. Zelfs de op zich mooie reclames van een erotisch postorderbedrijf maken het aangezicht van kanten stringetjes en dergelijke anders. Daar moet een capsule in, daar moet een capsule in...

Kain© 2016 (...)