Automobieltjes

 Er zijn van die zaken dat je denkt: W’rom? Dementievriendelijk.nl. Ik wil zo graag, maar het mag niet… maar ik wil wel… maar mag niet… dus… frustratie…

En wat doe je als je gefrustreerd bent? Precies, een stukje rijden. Als verantwoordelijke vader, huisgenoot, baasje, werknemer etc. neem je uiteraard de mobiel mee, want stel je voor, benzine op, auto stuk, boom in motorkap, tegenligger in motorkap, olielampje brandt, je weet het niet. Te veel om op te noemen. En in zulke gevallen wil je natuurlijk op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes op Facebook, Instagram, Google + en wachten tot je een Whats appje terugkrijgt waarin gemeld wordt wanneer de ophaalauto er is. Dus handigheid alom. En indien nodig kun je 112 bellen (Bellen? Wasda? Weet ik ook niet, maar heb ooit gehoord dat zoiets gedaan wordt als er bijvoorbeeld een boom in de motorkap zit).

Dus zo gezegd, zo gedaan. Eerst natuurlijk even buienradar checken. Zonnetje schijnt, voorhoofd verbrand, maar je weet het niet en idd, buienradar zegt dat het regent. Dus paraplu omhoog en rennend naar de auto. Plu goed uitkloppen en snel naar binnen. Motor starten, telefoon op passagiersstoel (hoeft niet in gordel, want heeft handige flipcase), en rijden maar. Even snel checken wat Kees-Jan met Klaas gedeeld heeft en de nieuwste foto’s van Bep effuh checkuh, felicitaties voor collega Hans-Jan (schijnt er ook te werken en is vriend, dus dan moet dat), appje sturen naar andere collega dat je over een half uur ongeveer aanwezig bent (net als gisteren, eergisteren, toendiegisteren etc.), even weer naar rechts sturen en handgebaar naar auto op andere weghelft, want zat ruimte, genieten van het gelukkig vrouw en kinderen-familiemoment-zonder-vader (valt altijd weer op, de gelukkigste momenten zijn blijkbaar zonder de vader), nog een paar vind-ik-leuks, likes of whatevers uitdelen, vloeken op de vrachtwagen chauffeur, omdat die plotseling voor je rijdt en hoe waanzinnig magisch ook, veilig aankomen op de werkplek. En daar weer verder, niet omdat het moet, maar omdat het kan, of andersom, of niet….

Maar dan de oplossing. De automobilist weet dat het niet goed is. Dat er ongelukken gebeuren, alleen niet bij hem/haar, want we zijn een goede chauffeur tenslotte en anticiperen als de beste (behalve thuis, dan willen we toch echt een bevestiging zien dat gras groeit en stof uit zichzelf verschijnt). Maar het is zooooo verslavend. Je probeert het te negeren, maar dan hoor je ‘ploink’ of ‘tringgg’ of ‘bèèèhhh of een ander persoonlijk geluid en hop aandacht afgeleid. In het hoofd gilt het ‘IK MOET HET ZIENNNNN’ en voor je het weet gaat de trillende hand naar het apparaat om slingerend en gillend bevrediging te vinden in het feit dat je nu weet dat Karel-Klaas-Jan relaxed is bij snackbar ‘de krokodel’ en geniet van het zonnetje (heeft die flapdrol nog steeds geen buienradar geïnstalleerd anders zou hij weten dat het regent!).

Verantwoorde burger zijnde dus maar het geluid uitzetten en kijken of het dan beter gaat. Helaas… Een knipperend lichtje. Wit of blauw. In je ooghoek blinkt het als de poolster voor de drie wijzen. De welvaart van sociale interactie weerspiegelt in de ogen. Je hoeft enkel nog met de vinger over het scherm te schuiven en te blijven kijken om de spaarstand voor de gek te houden. De eerste paar honderd meter hou je het vol, maar dan, onvermijdelijk. Weer het trillende handje, toeterende auto’s, de nodige gebaren en vrijheid van meningsuiting en wonderlijk genoeg opnieuw veilige aankomst (Nee, niet wonderlijk zei ik al, ik ben goede chauffeur, tsss).

Gelukkig hebben we daar dan weer onze maatschappelijk betrokken verzekeraars (je weet wel, die lui van premies, foei als je claimt enzovoorts). Die bedenken een app. Een app die je kan neerladen en die na installatie je telefoon uitschakelt als je harder gaat dan 15 kilometer per uur. De verslaving is echter megagroot, dus hoe haal je een hardcore automobielist (woordspeling, geen spelfout) over om je app te gaan gebruiken. Jawel, briljant, een oud-Hollandschgggg spaarsysteem. Laat je onderweg het apparaatje uitstaan krijg je spaarpunten. En met die spaarpunten kun je dan leuke dingen sparen (weekendje weg, sponsored by Center Parcs, wat je ook doet, alles begint met Marktplaats, de eerste drie maanden korting op je premie bij een aanvullende verzekering voor telefoonhoesjesschade, enzovoorts). En zo wordt de wereld weer een stukje veiliger. Enige nadeel is dat wanneer je met 60 door je woonerf rijdt en er ingebroken wordt bij een van de buren (had je die al als Facebook vriend?) de buurtwachtcriminaliteitspreventie-app ook niet werkt.

Het is bewonderenswaardig hoe er meegedacht wordt in oplossingen. Wellicht is de volgende stap een app die de telefoon uitschakelt zo gauw er op de fiets trapbewegingen geregistreerd worden. Enige issue die overblijft is de dementievriendelijkheid. Want wat als je vergeet de telefoon mee te nemen in de auto? Of als je de app wel hebt, maar harder rijdt dan vijftien kilometer per uur, vergeet dat je een rijbewijs hebt en plotseling een boom in je motorkap hebt? Weet je dan wel dat de telefoon weer werkt? Zegt de foon dan: Nu mag je! Toe maar! Of als je aankomt op de plaats van bestemming maakt het apparaat dan middels hard geluid en lichtflitsen kenbaar dat ie weer gebruikt kan worden? Of dat ie meegenomen wil worden? En ook belangrijk de LHBT-tolerantie factor, want waarom zijn de LED-lichtjes doorgaans blauw of wit? Waarom niet roze? Of regenboog? Of half blauw, half roze, zolang het foontje nog hormoontjes slikt? En hoe zit het als je in een rolstoel zit, elektrisch, en je rijdt harder dan vijftien kilometer per uur? En waar val je dan onder als je een dementerende homoseksueel bent, die aan een rolstoel gekluisterd zit en tijdens de operaties twijfelt of het geslacht eraf moet of niet en dan de app download, maar niet kan aangeven onder welke categorie hij valt en dus niet kan installeren, waardoor hij afgeleid wordt door het blauwe lampje en alsnog een boom in de motorkap heeft?

Genoeg werk aan de winkel dus, maar neemt niet weg, dat de eerste stap gezet is om de mobiel beter en efficiënter te integreren in het dagelijks leven.

Kain©